شعر سپید

 دفتر شعرم سپید

چشمهایم ناامید 

قلبم همچون یک حریر

نازک است و بی حریف 

چشمهایم دوخته به در

تا بیاید یک غریب 

آشنا کند با او مرا دست پیر روزگار

قبل از اینکه عاقبت روحم ازدنیا رود 

تا که غم رود از دل و شادی کنم

باشد که او هم مرا یاری کند