غمگینم

این روزها غمگینم بیشتر از آنچه نا کنون بوده ام، به اندازه تمام دقایق هفته و به پهنای آسمان بی کران ...

ولی در چشم دیگران شادترین انسان روی زمینم؛ نمیدانم من بازیگر توانایی هستم یا آنها بعد از مدت ها در کنار هم زیستن مرا نمی شناسند !!!

تغییر در ظاهرم را میبینند و تغییر در باطنم را نه.

یک شبه عوض شدنم را می بینند و دلیلش را جویا نمی شوند.

خنده ام را می شنوند اما موج سرد غم را در آن تشخیص نمی دهند و این زهرخندهایم را به حساب سرخوشی ام میگذارند.

آخر چرا هیچکس صدای این دل تنگم را نمی شنود؟ صدای شکسته شدنش را، صدای خرد شدنش را، صدای زیر پا له شدنش را ...

چرا همیشه من باید سنگ صبور دیگران باشم و کسی سنگ صبور من نیست ؟؟؟

چرا فقط من محبت را نثار دیگران می کنم و کسی حتی ترحمی هم به من نمی کند چه رسد به محبت ...

اصلا چرا شکوه می کنم؟ مگر نمی دانم که این روزها محبت فروشی است وباید آن را خرید؟ آن هم به چه قیمت گزافی !!!

اما من این جواهر زیبا را به رایگان در اختیار دیگران گذاشتم پس چرا کسی به اندازه یک ریال، فقط یک ریال ارزانتر آن را به من نمی فروشد؟ چرا ؟؟؟